Ahmet Hamdi Tanpınar bir gün Yahya Kemal'e sorar:

''Üstad biz Viyana kapılarına nasıl oldu da gittik?''
Yahya Kemal:
''Pilav yiyerek ve Mesnevi okuyarak!'' cevabını verir.
Yahya Kemal'in bu nüktesi, Mevlana öğretisi ve okulunun, yüzyıllar boyu etkin bir biçimde misyonunu devam ettirdiğinin göstergesidir.

Bakın Yahya Kemal bu eserinde nasıl da Mesnevi gazeli
halinde bir dünyanın hem ateşi hem yananı olmuş…
Hikaye edilen “Sonrası uyanılmak istenilmeyen bir enfes rüyanın Binbir Gece parıltısıdır.

Mesnevî şevkını eflâke çıkarmış nâyız
Haşredek hem-nefes-i Hazret-i Mevlânâ'yız

Sîne sûrâh-be-sûrâh kanat vecdinden
Teşne-i zevk-i ezel leb-be-leb-i sahbâyız

Şeb-i lâhûtda manzûme-i ecrâm gibi
Lafz-ı bişnev'le doğan debdebe-i mânâyız

Meyi peymâne-be-peymâne döken sâkîden
Yine peymâne diler neşve-i ser-tâ-pâyız

Şems-i Tebrîz hevâsıyle semâ' üzre Kemâl
Dâhil-i dâire-i bâl ü per-i Monlâyız