Bir hatıra
Çocukken yatağımdan her
kalkışımda, yerdeki yastık ve minderleri görüp, annemin dağınıklığından dolayı
söylenip dururdum.
Büyüdüm, evlendim ve
nurtopu gibi bir erkek çocuk sahibi oldum.
Oğlum da bana benzemiş
olmalı ki, geceleri kıpır kıpır dönüp, ikide birde yataktan düşüyor.
Ve şimdi ben, rahmetli
anacığıma fâtihalar okuyarak, yavrumun düşebileceği yerlere minderler seriyorum.§
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder