ELMEDED SELİMÎ / YAVUZ SULTAN SELİM / PEYGAMBER ŞİİRLERİ 5

ELMEDED   SELİMΠ  

Ey cemâl-i nûr-i çeşm-i evliyâ

Elmeded ey ma’den-i nûr-i Hudâ

Hâk-i pây-i tûtiyâ-yı asfiyâ

Elmeded ey ma’den-i nûr-i Hudâ

Kimse sensiz bulamaz Hakk’a vusûl

Feyz-i lûtfunla olur merd-i kabûl

“Rahmeten li’l-âlemîn”sin yâ Resûl

Elmeded ey ma’den-i nûr-i Hudâ

Eyledim bî-had cürüm ile cerîm

Oldum eşhâs-ı hevâ ile nedîm

Eyle isyânım şefâat yâ Kerîm

Elmeded ey ma’den-i nûr-i Hudâ

Ey kerem-kân-ı Resûl-i Kibriyâ

Kemterindir bu Selîmî pür-hatâ

Dergehinden ilticâ eyler atâ

Elmeded ey ma’den-i nûr-i Hudâ

 YAVUZ SULTAN SELİM

Elmeded: İmdat, yardım

Cemâl-i nûr-i çeşm-i evliyâ: Yücelerin gözünün nurunun güzelliği

Ma’den-i nûr-i Hudâ: Hüdâ’nın nur kaynağı

Hudâ: Hidayet eden (Allah’ın isimlerinden)

Hâk-i pây-i tûtiyâ: Ayak toprağının sürmesi

Asfiyâ: Takva ve olgunluk sahibi

Vusûl: Ulaşmak, erişmek

Feyz: Artma, çoğalma

Lûtf: Lûtuf. Yumuşak, dostça davranış

Rahmeten li’l âlemîn: Âlemlere rahmet

Bî-had: Sınırsız

Cürüm ile cerîm: Kabahat ve suç

Şefâat: Araya girme, ricâcı olma. Âhirette Peygamberimizin bazı müminler için ricâcı olması

Eşhâs-i hevâ: Nefsine uyan şahıslar

Nedîm: Sohbet arkadaşı

Şefâat: Şefâat etmek, af için vesile olmak

Kerem-kân-ı: Cömertlik kaynağı

Kemter: İtibarsız, pek aşağı

Pür: Dolu

Dergeh: Meclis

İltica: Yönelmek

Atâ: Bağışlamak, vermek