Bu
bölümdeki dört ayet ve onyedi hadis-i şeriften,
Allah’ın
iman eden kulları için cennette hazırladığı
pınarları,
kalplerden kin ve öfkenin orada sökülüp
atılacağını,
yorgunluğun da orada olmayacağını,
korku
ve üzüntüsüz bir hayat olacağını, altın tepsi,
tabak
ve kadehlerle yiyecek ve içecekler ikram
edileceğini,
ebedi kalınacak cennetlerde her türlü
meyveden
yenebileceğini, ipek ve atlas elbiseler
içinde
karşılıklı sohbetler edileceğini ve iri gözlü
huriler
verileceğini, cenneti elde edebilmek için
insanların
dünyada orayı kazanmak için yarış
etmeleri
gerektiğini, cennette her türlü yeme
içmenin
olup, idrar ve dışkının olmadığını, oradaki
nimetlerin
hiçbir göz tarafından görülmediği, hiçbir
kulağın
duymadığı ve hiçbir insanın hatırından
geçiremediği
ve hayal edemediği nimetler
olduğunu,
tarakların altından olup her tarafın güzel
kokularla
donatıldığını, cennetteki en aşağı
seviyede
olan kimseye dünyanın on misli
büyüklüğünde
yer verileceğini, altmış mil
yüksekliğinde
inciden yapılma çadırlar olduğunu,
çok
büyük ağaçlar olup bir ucundan diğer ucuna
yüz
senede varılamayacağını, köşklerdeki
mü’minlerin
birbirlerini semadaki yıldızlar gibi
seyredeceğini,
esen rüzgarın bile orada insanların
güzelliklerine
güzellik katacağını ve cennette ölüm,
hastalık,
ihtiyarlık olmayacağını, keder ve sıkıntı
çekilmeyeceğini,
cennetteki tüm nimetlerin en
üstünü
olarak da Allah’ın razı olduğunu kullarına
bildireceğini,
şu anda gökteki ayı nasıl görüyorsak
orada
da Rabbimizi öylece göreceğimizi ve en
değerli
şeyin de bu olduğunu öğreneceğiz. [1]
“Muhakkak
ki, yolunu Allah ve kitabıyla bulanlar,
cennetlerde
ve ırmak başlarındadırlar. Esenlik ve
güvenlik
içerisinde girin oraya! diyerek
karşılanacaklar
orada. Gönüllerindeki kini, hasedi
kökünden
söküp attık onların; Onlar mutluluk
divanları
üzerinde, karşı karşıya oturmuş
kardeştirler.
O cennetlerde onlara, hiçbir yorgunluk
ve
bitkinlik erişmez ve oradan çıkarılacak da
değillerdir.”
(Hıcr: 15/45-48)
“O
gün Allah onlara: “Ey benim kullarım bugün ne
korkacaksınız,
ne de üzüleceksiniz!” diyecek. O
kullarım
ki, ayetlerime inanmışlar ve müslüman
olmuşlardır.
Ey kullarım! Siz ve mü’min eşleriniz
girin
cennete, orada ağırlanıp sevindirileceksiniz.
Orada
altın tepsiler ve kadehlerle onların etrafında
dolaşılır.
Orada canlarının çektiği, gözlerinin
hoşlandığı
herşey var. Ve sizler orada ebedi
kalacaksınız.
Dünyada yaptığınız doğru dürüst işler
sayesinde,
elde edeceğiniz cennet işte böyledir.
Size
orada pekçok meyveler de var, onlardan
yersiniz.”
(Zuhruf: 43/68-73)
“Buna
karşılık yollarını Allah ve kitabıyla bulanlar,
gerçekten
güvenilir bir konumdadırlar. Bahçeler ve
pınarlar
arasında, ince ve kalın ipekten elbiseler
giyerler
ve karşı karşıya otururlar. İşte böyle
olacak,
biz o mü’minleri siyah iri gözlü hurilerle de
evlendiririz.
Orada güven içinde canlarının çektiği
her
türlü meyveyi isteyip getirtirler. Ve orada ilk
ölümden
başka bir ölüm tatmayacaklar ve böylece
Allah
onları yakıcı ateşin azabından korumuş
olacaktır.
Bu Rabbinin bir lütfudur ve en büyük
zafer
de budur.” (Duhan: 44/51-57)
“Şüphesiz
ki erdem sahipleri ve iyi kişiler cennet
nimetleri
içindedirler. Koltuklara yaslanarak
seyrederler.
Onların yüzlerinde nimetin ve
mutluluğun
sevincini görürsün. Onlara ağızları
mühürlenmiş
yani bozulmama ve lezzetinin
kaçmaması
için vakumlanmış, sadece, içecek
kimsenin
yanında halis sarhoşluk vermeyen
şaraplardan
sunulur ve içirilir, dünyadaki içkilerin
tersine
bunların içiminden sonra etrafa kötü
kokular
değil, misk kokusu yayılır. Öyleyse bu
değerli
şeylere ulaşmak için can atanlar, yarışanlar
bu
nimetlerin bulunduğu cennete girmek için
yarışsınlar.
Ve bu şaraba tesnim pınarının suyu
karıştırılmıştır.
Bu su öyle bir kaynaktır ki, Allah’a
yakın
olma şerefine erişenler ondan içerler.”
(Mutaffifin:
83/22-28)
1884.
Câbir radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle
buyurdu:
“Cennetlikler
cennette yiyip içerler, ama büyük,
küçük
abdeste çıkmaz ve sümkürmezler. Sadece
hoş
kokulu bir geğirti ve ter çıkarırlar. İnsanın
kendiliğinden
nefes alması gibi, onlar da
kendiliklerinden
Cenâb–ı Hakk’ı ulûhiyyet
makamına
yakışmayan sıfatlardan tenzih eder,
tekbir
getirirler.”[2]
1885.
Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine
göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve
sellem
şöyle buyurdu:
“Allah
Teâlâ, ‘Ben sâlih kullarım için hiçbir gözün
görmediği,
hiçbir kulağın duymadığı, hiçbir insanın
hatır
ve hayal edemediği nimetler hazırladım’
buyurdu.”
Ebû
Hüreyre, isterseniz şu âyeti okuyunuz, dedi:
“Mü’minlerin
yaptıkları ibadet ve iyiliklere karşılık
olarak
onlara ne mutluluklar saklandığını hiç kimse
bilemez”
(Secde: 32/17).[3]
1886.
Yine Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den
rivayet
edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi
ve
sellem şöyle buyurdu:
“Cennete
ilk girecek kimselerin yüzleri, dolunay
gibi
parlak olacak. Onların ardından gireceklerin
yüzleri,
gökyüzündeki en parlak yıldız gibi
aydınlık
olacak. Orada insanlar ne küçük ne büyük
abdest
bozarlar ve ne de tükürüp sümkürürler.
Onların
tarakları altındandır. Kokuları mis gibidir.
Buhurdanlıklarında
tüten hoş koku, cennetin hoş
kokulu
ağacındandır. Eşleri hûrilerdir.
Cennetliklerin
hepsi de babaları Âdem’in şeklinde
yaratılmış
olup boyları altmış arşındır.”[4]
Buhârî
ve Müslim’in diğer bir rivayetine göre
Resûl–i
Ekrem şöyle buyurdu:
“Onların
cennetteki kapları altındandır. Orada
terleri
mis gibi güzel kokacaktır. Orada her birine,
baldırının
iliği etinin üstünden görünecek kadar
güzel
ikişer kadın verilecektir. Onların kalpleri tek
bir
adamın kalbi gibi aynı duyguları taşıdığından,
aralarında
ne anlaşmazlık ne de çekişme meydana
gelecektir.
Akşam sabah Allah Teâlâ’yı
ulûhiyyetine
yakışmayan sıfatlardan tenzih
edeceklerdir.”[5]
1887.
Muğîre İbni Şu‘be radıyallahu anh’den
rivayet
edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi
ve
sellem şöyle buyurdu:
“Mûsâ
sallallahu aleyhi ve sellem Rabbine:
–
Cennetliklerin en aşağı derecesi nedir? diye
sordu.
Allah Teâlâ da şöyle buyurdu:
–
O, cennetlikler cennete girdikten sonra çıkagelen
bir
adamın derecesi olup kendisine:
–
Cennete gir! denir.
–
Yâ Rabbî! Herkes yerine yerleşmiş ve alacağını
almışken
ben nereye gideceğim? der. Ona:
–
Sana dünya hükümdarlarından birinin mülkü
kadar
yer verilse razı olur musun? diye sorulur. O
da:
–
Razıyım yâ Rabbî! der. Bunun üzerine Allah
Teâlâ
ona:
–
İşte öyle bir mülk senindir. Bir o kadar daha, bir
o
kadar daha, bir o kadar daha, bir o kadar daha
buyurur.
Beşincisinde o adam:
–
Razı oldum yâ Rabbî! der. Allah Teâlâ ona:
–
İşte bu kadar şey hep senindir. Onun on misli de
senindir.
Bir de neyi arzu ediyorsan, gözün neden
hoşlanıyorsa
hepsi senindir, buyurunca adam:
–
Razı oldum yâ Rabbî! diyecek.
Daha
sonra Mûsâ aleyhisselâm :
–
Yâ Rabbî! Cennetliklerin en üstün derecesi nedir?
diye
sordu. Allah Teâlâ şöyle buyurdu:
–
Onlar benim seçtiğim kullardır. Onların kerâmet
fidanlarını
kudret elimle ben dikip mühür altına
aldım.
Onlara hazırladığım nimetleri ne bir göz
görmüş,
ne bir kulak duymuş, ne de bir kimsenin
hatır
ve hayalinden geçmiştir.”[6]
1888.
İbni Mes’ûd radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine
göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve
sellem
şöyle buyurdu:
“Ben
cehennemden en son çıkacak (veya cennete
en
son girecek) kimseyi biliyorum. O adam
cehennemden
emekleye emekleye çıkar. Allah
Teâlâ
ona:
–
Haydi git, cennete gir, buyurur. Adam cennete
gider,
fakat ona cennet doluymuş gibi gelir. Geri
dönüp
Allah Teâlâ’ya:
–
Yâ Rabbî! Cennet ağzına kadar dolmuş! der.
Allah
Teâlâ ona:
–
Git, cennete gir, buyurur. Tekrar oraya gider,
yine
cennetin dolu olduğunu zanneder. Bir daha
geri
dönüp Allah Teâlâ’ya:
–
Yâ Rabbî! Orası dopdolu! der. Allah Teâlâ ona
yine:
–
Git, cennete gir, orada senin dünya kadar ve
dünyanın
on misli (veya dünyanın on misli
büyüklüğünde)
yerin var, buyurur. O Adam:
–
Yâ Rabbî! Sen kâinâtın hükümdarı olduğun halde
benimle
alay mı ediyorsun? (veya benim halime mi
gülüyorsun?)
der.”
Hadisin
râvisi İbni Mes’ûd şöyle dedi: Resûlullah
sallallahu
aleyhi ve sellem’in gerideki dişleri
belirinceye
kadar tebessüm ettiğini gördüm. Sonra
şöyle
buyurdu:
“İşte
cennetliklerin en aşağı seviyesinde bulunan
adamın
derecesi budur.”[7]
1889.
Ebû Mûsâ el–Eş'arî radıyallahu anh’den
rivayet
edildiğine göre Resûl–i Ekrem sallallahu
aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Şüphesiz
mü’min için cennette, altmış mil
yükseklikte
içi boş inciden yapılma bir çadır vardır.
Orada
mü’minin gidip ziyaret ettiği aileleri vardır.
Fakat
bu aileler birbirlerini görmezler.”[8]
1890.
Ebû Saîd el–Hudrî radıyallahu anh’den
rivayet
edildiğine göre Resûl–i Ekrem sallallahu
aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Cennette
öyle bir ağaç vardır ki, idmanlı bir ata
binmiş
olan kimse onun bir ucundan diğerine yüz
senede
varamaz.”[9]
1891.
Yine Ebû Saîd el–Hudrî radıyallahu anh’den
rivayet
edildiğine göre Resûl–i Ekrem sallallahu
aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Cennetlikler,
kendilerinden yüksekteki köşklerde
oturanları,
aralarındaki derece farkı sebebiyle, sizin
sabaha
karşı doğu veya batı tarafında, gökyüzünün
uzak
bir noktasında batmak üzere olan parlak ve iri
bir
yıldızı gördüğünüz gibi göreceklerdir.” Bunun
üzerine
ashâb–ı kirâm:
–
Yâ Resûlallah! O yerler, peygamberlere ait ve
başkalarının
ulaşamayacağı köşkler olmalıdır,
dediler.
Resûl–i Ekrem şöyle buyurdu:
–
“Evet, öyledir. Canımı kudretiyle elinde tutan
Allah’a
yemin ederim ki, o yerler, Allah’a iman
edip
peygamberlere bütün benlikleriyle inanan
kimselerin
de yurtlarıdır.”[10]
1892.
Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine
göre Resûl–i Ekrem sallallahu aleyhi ve
sellem
şöyle buyurdu:
“Cennette
yay kadar bir yer, üzerine güneşin doğup
battığı
her şeyden daha hayırlıdır.”[11]
1893.
Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre
Resûl–i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem
şöyle
buyurdu:
“Cennette,
cennetliklerin her hafta gittikleri bir
çarşı
vardır. Orada, yüzlerine ve elbiselerine cennet
kokuları
üfleyen bir kuzey rüzgârı eser ve böylece
güzellikleri
daha da artar. Eskisinden daha güzel ve
yakışıklı
olarak eşlerinin yanına döndükleri zaman,
aileleri
onlara:
–
Vallahi güzelliğinize güzellik katılmış, derler.
Onlar
da:
–
Vallahi yanınızdan ayrılalı beri siz de daha bir
güzel
olmuşsunuz, derler.”[12]
1894.
Sehl İbni Sa’d radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine
göre Resûl–i Ekrem sallallahu aleyhi ve
sellem
şöyle buyurdu:
“Cennetlikler,
yükseklerdeki köşkleri, sizin
gökyüzündeki
yıldıza baktığınız gibi
seyredeceklerdir.”[13]
1895.
Sehl İbni Sa’d radıyallahu anh şöyle dedi:
Bir
gün, Resûl–i Ekrem sallallahu aleyhi ve
sellem’in
cenneti geniş bir şekilde anlattığı bir
sohbetinde
bulundum. Sözünün sonunda şöyle
buyurdu:
“Orada
hiçbir gözün görmediği, hiçbir kulağın
duymadığı,
hiç kimsenin hatırından bile
geçirmediği
nimetler vardır.” Sonra da şu âyeti
okudu:
“Korkuyla
ve umutla Rablerine yalvarmak üzere
ibadet
ettikleri için vücutları yataklardan uzak kalır
ve
kendilerine verdiğimiz rızıktan da başkalarına
harcarlar.
Yaptıklarına karşılık olarak onlar için ne
mutluluklar
saklandığını hiç kimse bilemez”
(Secde:
32/16–17)[14]
1896.
Ebû Saîd ve Ebû Hüreyre radıyallahu
anhümâ’dan
rivayet edildiğine göre Resûlullah
sallallahu
aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Cennetlikler
cennete girince bir kimse şöyle
seslenir:
Siz cennette ebediyyen yaşayacak, hiç
ölmeyeceksiniz;
hep sağlıklı olacak, hiç
hastalanmayacaksınız;
hep genç kalacak, hiç
yaşlanmayacaksınız;
hep nimet ve mutluluk içinde
yaşayacak,
hiç keder ve sıkıntı çekmeyeceksiniz.”
[15]
1897.
Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine
göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve
sellem
şöyle buyurdu:
“Sizden
cennetin en aşağı derecesinde olan birine
(Allah
Teâlâ veya bir meleği):
–
Ne dilersen dile, diyecek. O da bütün dileklerini
söyleyecek.
Kendisine, kalbinden geçenlerin
hepsini
diledin mi? diye soracak. O da:
–
Evet, diledim, diyecek. Bunun üzerine o kimseye:
–
Bütün dileklerin bir misli fazlasıyla sana
verilecektir,
diyecek.”[16]
1898.
Ebû Saîd el–Hudrî radıyallahu anh’den
rivayet
edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi
ve
sellem şöyle buyurdu:
“Allah
Teâlâ cennetliklere:
–
Ey cennet sâkinleri! diye seslenir. Onlar da:
–
Buyur Rabbimiz! Emret! Bütün hayır ve iyilikler
senin
elindedir, derler. Allah Teâlâ:
–
Halinizden memnun musunuz? diye sorar. Onlar:
–
Nasıl razı olmayalım, Rabbimiz. Sen bize, hiç
kimseye
vermediğin bunca nimetler ihsan ettin,
derler.
Allah Teâlâ:
–
Size bunlardan daha değerlisini vereyim mi?
buyurur.
Cennetlikler:
– Bunlardan
daha değerlisi ne olabilir, Rabbimiz!
derler.
Bunun üzerine Cenâb–ı Hak:
–
Üzerinize rızâmı indiriyorum; bundan sonra size
hiç
gazap etmeyeceğim, buyurur.”[17]
1899.
Cerîr İbni Abdullah radıyallahu anh şöyle
dedi:
Bir
gece Resûlullah’ın yanında bulunuyorduk. On
dördüncü
gecesindeki aya baktıktan sonra şöyle
buyurdu:
“Şu
ayı hiç bir sıkıntı çekmeden gördüğünüz gibi
Rabbinizi
de ayan beyan göreceksiniz.”[18]
1900.
Suheyb radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine
göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve
sellem
şöyle buyurdu:
“Cennetlikler
cennete girince Allah Teâlâ onlara:
–
Size vermemi istediğiniz bir şey var mı? diye
soracak.
Onlar:
–
Yâ Rabbî! Yüzlerimizi ak etmedin mi? Bizi
cennete
koyup cehennemden kurtarmadın mı, daha
ne
isteyelim, diyecekler.
İşte
o zaman Allah Teâlâ perdeyi kaldıracak.
Onlara
verilen en güzel ve en değerli şey Rablerine
bakmak
olacaktır.”[19]
Nevevi
elimizdeki Riyazu’s-Salihin kitabını
Allah’a
hamdini ifade eden iki ayet ve bir dua ile
bitirmektedir.
“Ama
iman edip de yararlı işler yapanlara gelince;
Rableri
imanlarından dolayı onları doğru yola
eriştirmektedir.
Ahirette ise nimet dolu cennetlerde
bulunacaklar
ve onların konaklarının altlarından
ırmaklar
akmaktadır. Onlar, orada mutluluk
makamında
olup: “Ey Allah’ım! Sınırsız kudret ve
izzetinle
sen ne yücesin, seni her türlü
noksanlardan
tenzih ederiz” diye dua ederler.
Orada,
onların selamlaşmaları “selam olsun”
şeklinde
olacaktır. Dua ve niyazlarının sonu ise;
“Eksiksiz
bütün övgüler alemlerin Rabbi olan
Allah’a
mahsustur” derler.” (Yunus: 10/9-10 )
“Mü’minler
cennete girmezden önce, onların
benliklerinde
takılıp kalmış olabilecek düşünce ya
da
duygu türünden uygun olmayan ne varsa hepsini
silip
atacağız. Onların önlerinde dereler ve ırmaklar
çağıldayacak
ve onlar “Eksiksiz bütün övgüler bizi
bu
bahtiyarlığa eriştiren Allah’a yakışır. Çünkü o
bize
yol göstermeseydi, biz asla doğru yolu
bulamazdık!
Ve Rabbimizin elçileri bize gerçekten
doğru
söylemişler” diyecekler. Ve bir ses: “İşte
geçmişte
edip-eyledikleriniz sayesinde
kazandığınız
cennet bu” diye seslenecek.” (Araf:
7/43)
Allahım
İbrahime ve onun âline rahmet ettiğin gibi
kulun
ve ümmî peygamber olan Rasûlün
Muhammed
(s.a.v.)’e onun hanımlarına ve
zürriyetine
hayır ve rahmetini esirgeme. İbrahim ve
O’nun
âline hayır ve bereket lutfettiğin gibi kulun
ve
ümmi peygamber olan Rasûlün Muhammed
(s.a.v.)’e
ve O’nun hanımlarına ve zürriyetine de
hayır
ve bereket ihsan eyle, şüphesiz sen övülmeye
layık
ve yücelerin yücesisin.
Bu
eseri H. 670 yılı Ramazanı 14. pazartesi günü
Dımaşk’ta
bitirdim.
[1]
Abdullah Parlıyan, Açıklamalı Tam Riyazu’s-Salihin Tercümesi: 553.
[2]
Müslim, Cennet 18. Ayrıca bk. Buhârî, Bed'ü'l–halk 8, Enbiyâ 1.
Bir
benzeri 708’de geçmişti. 1889 ve 1898 arası benzeri hadislerdir.
[3]
Buhârî, Bed'ü'l–halk 8, Tefsîru sûre (32), 1, Tevhîd 35; Müslim, Cennet 2–5.
Ayrıca bk. Tirmizî,
Tefsîru’l–Kur’ân
33, 57; İbni Mâce, Zühd 39.
[4]
Buhârî, Bed'ü'l–halk 8, Enbiyâ 1; Müslim, Cennet 15. Ayrıca bk. Tirmizî,
Kıyâmet 60, Cennet 5;
İbni
Mâce, Zühd 39.
[5]
Buhârî, Bed'ü'l–halk 8, Enbiyâ 1; Müslim, Cennet 17.
[6]
Müslim, Îmân 312.
[7]
Buhârî, Rikak 51, Tevhîd 36; Müslim, Îmân 308. Ayrıca bk. İbni Mâce, Zühd 39.
[8]
Buhârî, Bed'ü'l–halk 8, Tefsîru sûre (55) 2; Müslim, Cennet 23–25. Ayrıca bk.
Tirmizî, Cennet 3.
[9]
Buhârî, Rikak 51; Müslim, Cennet 8.
[10]
Buhârî, Bed'ü'l–halk 8; Müslim, Cennet 11.
[11]
Buhârî, Cihâd 5, 6, Bed'ü'l–halk 8, Rikak 51; (Hadisi Müslim rivayet
etmemiştir). Ayrıca bk.
Tirmizî,
Fezâilü’l–cihâd 17.
[12]
Müslim, Cennet 13.
[13]
Buhârî, Rikak 51.
[14]
Müslim, Cennet 5.
[15]
Müslim, Cennet 22. Ayrıca bk. Tirmizî, Tefsîru’l–Kur’ân 41.
[16]
Müslim, Îmân 301. Ayrıca bk. Ahmed İbni Hanbel, Müsned, II, 315.
[17]
Buhârî, Rikak 51, Tevhîd 38; Müslim, Cennet 9. Ayrıca bk. Tirmizî, Cennet 18.
[18]
Buhârî, Mevâkîtü’s–salât 16, Tefsîru sûre (50), 2, Tevhîd 24; Müslim, Mesâcid
211. Ayrıca bk.
Ebû
Dâvûd, Sünnet 19; Tirmizî, Cennet 16; İbni Mâce, Mukaddime 13.
[19]
Müslim, Îmân 297. Ayrıca bk. Tirmizî, Tefsîru’l–Kur’ân 11.
[20]
Abdullah Parlıyan, Açıklamalı Tam Riyazu’s-Salihin Tercümesi: 558.
Kaynak:
Riyazü-s Salihîn
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder